کودک آزاری

هرگونه آسیب یا بدرفتاری عمدی به کودک زیر 18 سال کودک آزاری محسوب می شود. کودک آزاری اشکال مختلفی دارد که می توانند همزمان اتفاق بیافتند.

آزار جسمی. کودک آزاری فیزیکی زمانی اتفاق می افتد که کودک عمداً از نظر جسمی مجروح شود یا توسط فردی دیگر در معرض آسیب قرار گیرد.

آزار جنسی. سوء استفاده جنسی از کودک هرگونه فعالیت محرک جنسی با کودک است. این می تواند شامل تماس جنسی، مانند تماس جنسی عمدی، تماس دهان و تناسلی یا مقاربت باشد. این همچنین می تواند شامل سوء استفاده جنسی بدون تماس از کودک باشد، مانند قرار دادن کودک در معرض فعالیت جنسی یا پورنوگرافی. مشاهده یا فیلمبرداری از کودک به شیوه جنسی؛ آزار جنسی کودک؛ یا روسپیگری کودک، از جمله قاچاق جنسی از این موارد هستند.

ازار عاطفی. کودک آزاری عاطفی به معنای آسیب رساندن به عزت نفس یا دنیای عاطفی کودک است. این نوع ازار می تواند کلامی و عاطفی مانند تحقیر یا سرزنش مداوم کودک و همچنین نادیده گرفتن یا طرد کودک باشد.

بی توجهی آزارگرانه. بی توجهی به کودک عبارت است از عدم ارائه غذا، پوشاک، سرپناه کافی، شرایط زندگی پاک، محبت، نظارت، آموزش، یا مراقبت های بهداشتی.

در بسیاری از موارد، کودک آزاری توسط شخصی انجام می شود که کودک او را می شناسد و به او اعتماد دارد یعنی والدین یا سایر بستگان نزدیک. اگر به کودک آزاری مشکوک هستید، این موارد را گزارش دهید.

نشانه های کودک در معرض آزار

کودکی که مورد آزار قرار می گیرد ممکن است احساس ترس، گناه، شرم یا سردرگمی کند. ممکن است کودک از گفتن این موضوع به کسی بترسد، به خصوص اگر آزارگر یکی از والدین، سایر اقوام یا دوستان نزدیک خانواده باشد. به همین دلیل مهم است که مراقب نشان هایی از قبیل موارد زیر باشید:

کناره گیری از دوستان یا فعالیت های معمولی

تغییر در رفتار مانند پرخاشگری، عصبانیت، خصومت، بیش فعالی یا تغییر در عملکرد مدرسه

افسردگی، اضطراب یا ترس های غیرعادی

از دست دادن ناگهانی اعتماد به نفس

مشکلات خواب و کابوس

بی تفاوت شدن

غیبت های مکرر از مدرسه

رفتار سرکشی

خودآزاری یا اقدام به خودکشی

علائم و نشانه های هر نوع آزار می تواند متفاوت باشد. به خاطر داشته باشید که علائم هشدار دهنده فقط همین موارد نیستند. اما صرف وجود علائم هشداردهنده زیر لزوماً به این معنی نیست که کودک مورد آزار قرار گرفته است.

علائم و نشانه های سوء استفاده فیزیکی

• صدمات غیر قابل توضیح، مانند کبودی، شکستگی استخوان (شکستگی) یا سوختگی
• آسیب هایی که با توضیحات داده شده مطابقت ندارد
• آسیب هایی که با روند رشد کودک سازگار نیست
• علائم و نشانه های سوء استفاده جنسی
• رفتار یا دانش جنسی که برای سن کودک زود است
• بارداری یا عفونت مقاربتی
• درد، خونریزی یا آسیب ناحیه تناسلی یا مقعدی
• اظهارات کودک مبنی بر اینکه او مورد آزار جنسی قرار گرفته است
• رفتار جنسی نامناسب با کودکان دیگر

نشانه های سوء استفاده عاطفی

• رشد عاطفی تاخیری یا نامتناسب
• از دست دادن اعتماد به نفس یا عزت نفس
• کناره گیری اجتماعی یا از دست دادن علاقه یا اشتیاق
• افسردگی
• اجتناب از موقعیت‌های خاص، مانند امتناع از رفتن به مدرسه یا سوار شدن به اتوبوس
• کودک ناامیدانه به دنبال محبت است
• از دست دادن علاقه به مدرسه
• از دست دادن مهارت های رشدی که قبلاً به دست آورده است

نشانه های غفلت والدین

• رشد ضعیف
• اضافه وزن همراه با عوارض جسمی که به اندازه کافی مورد توجه قرار نمی گیرد
• نظافت شخصی ضعیف
• فقدان لباس یا لوازم برای رفع نیازهای جسمانی
• احتکار یا سرقت مواد غذایی
• سابقه ضعیف حضور در مدرسه
• عدم توجه مناسب به مشکلات سلامت روانی یا عدم مراقبت های لازم برای مشکلات طبی

دلائل کودک آزاری

ترکیبی از عوامل فردی، رابطه ای، فرهنگی و اجتماعی در و آزار کودکان نقش دارند. کودکان هرگز مسئول آسیب های وارد شده به خود نیستند، اما مشخص شده است که ویژگی های فردی خاص، خطر بدرفتاری با کودک را افزایش می دهد. عوامل خطرساز، عوامل مؤثر هستند نه علل مستقیم.

نمونه هایی از عوامل خطرساز:

ناتوانی یا عقب ماندگی ذهنی در کودکان که ممکن است بار مراقب را افزایش دهد

انزوای اجتماعی خانواده ها

عدم درک والدین از نیازهای کودکان و رشد کودک

سابقه والدین از آزار خانگی

فقر و سایر آسیب های اجتماعی- اقتصادی، مانند بیکاری

به هم ریختگی خانواده، انحلال، و خشونت خانگی، از جمله خشونت حاصل از خیانت

عدم انسجام خانوادگی

اعتیاد به مواد مخدر در خانواده

والدین جوان، مجرد یا مسن

روابط ضعیف والدین و فرزندان و تعاملات منفی

افکار و احساسات والدین از رفتارهای بدرفتاری حمایت می کند

استرس و ناراحتی والدین، از جمله افسردگی یا سایر شرایط سلامت روان

خشونت در محله

رفتار والدین آزارگر

گاهی اوقات منش یا رفتار والدین باعث می شود که کودک آزاری محتمل فرض شود. علائم هشدار دهنده شامل والدینی است که:

توجه کمی به کودک نشان می دهد

به نظر می رسد قادر به تشخیص ناراحتی جسمی یا عاطفی در کودک نیست

کودک را به خاطر مشکلات سرزنش می کند

به طور مداوم کودک را تحقیر یا سرزنش می کند و او را با عبارات منفی مانند “بی ارزش” یا “شر” توصیف می کند.

از کودک انتظار دارد که به والدین توجه و مراقبت کند

از نظم رفتاری خشن هستند

سطح نامناسبی از عملکرد فیزیکی یا تحصیلی وجود دارد

ارتباط کودک با دیگران را به شدت محدود می کنند

توضیحات متناقض یا غیرقابل قبولی برای آسیب های کودک ارائه می دهند یا اصلاً توضیحی نمی دهند.

چگونه اثرات آزار کودکان را مدیریت کنیم

در موارد مشکوک کودک آزاری توسط والدین یا مراقب، باید به خدمات حمایت از کودک یا سایر سازمان های مجری قانون مربوط گزارش شود.

کودکانی که مورد آزار جسمی قرار گرفته‌اند باید با معاینه شوند تا میزان بدرفتاری‌های متحمل شده مشخص شود.

قربانیان آزار جسمی، عاطفی و جنسی و همچنین کودکانی که از طریق غفلت زندگی کرده اند، نیاز به مراقبت مناسب دارند. این کودکان ممکن است با استفاده از درمان هایی مانند روان درمانی، دارو درمانی یا ترکیبی از هر دو محافظت شوند.

درمان برای رسیدگی به مسائل مرتبط با سوء استفاده و غفلت مفید است. همچنین باید رفتارهای مناسب برای روابط با بزرگسال را به کودک آموزش داد. درمان های ارائه شده توسط روانشناس همچنین می تواند یک سیستم حمایتی برای کودکانی که بد درمان شده اند را فراهم کند

ممکن است برای اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اضطراب، افسردگی و سایر مشکلات مرتبط با سوء استفاده برنامه های اختصاصی از روان درمانی مورد نیاز باشد.

بدرفتاری وضعیتی دردناک است که در طول رشد تجربه می شود. اشکال مختلف کودک آزاری تأثیرات گسترده ای بر آینده کودک دارند، اما ممکن است با استفاده از روش های صحیح مدیریت شوند.

چه آینده ای در انتظار این کودکان است؟

اگر کودکی مورد آزار قرار گرفته باشد، ممکن است والدین تنها کسی باشند که بتوانند به او کمک کنند. گزارش احتمال آزار کودک را به تاخیر نیندازید. انکار مشکل فقط وضعیت را بدتر می کند. در هر مورد کودک آزاری، ایمنی کودک آزار دیده نگرانی اصلی است. او باید در محیطی امن و عاری از احتمال سوء استفاده مداوم باشد.

در بسیاری از موارد، کودکانی که مورد آزار و اذیت یا غفلت قرار می گیرند، حتی پس از توقف آزار با عواقب عاطفی پایدار منفی دست و پنجه نرم می کنند.

کودکی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته یا به ‌شدت با او بد رفتاری شده، ممکن است افسرده شود یا رفتارهای خودکشی، گوشه ‌گیری یا خشن پیدا کند. کودک بزرگتر ممکن است از مواد مخدر یا الکل استفاده کند، سعی کند فرار کند یا از دیگران سوء استفاده کند.

هر چه کودک کوچک ‌تر باشد و رابطه کودک با آزارگر نزدیک‌تر باشد، آسیب عاطفی جدی‌تر می‌شود. در بزرگسالی، آنها ممکن است دچار مشکلات زناشویی و جنسی، افسردگی یا رفتار خودکشی شوند. با مداخله و درمان زودرس، ممکن است از این نتایج اجتناب شود.