اختلالات خوردن
اختلالات خوردن، که به عنوان یک مشکل اساسی بهداشت روان در جامعه شناخته می شود، به عنوان اختلالات تغذیه و غذا خوردن طبقه بندی شده است. این اختلالات شامل بی اشتهایی و پرخوری عصبی، اختلال بینگ ایتینگ و اختلال در مصرف غذا با محدودیت یا اجتناب (ARFID) می شود. این موارد به عنوان یک اختلال جدی در نظر گرفته می شوند، که دارای خطر مرگ و میر و مرگ و میر هستند و به ویژه جامعه جوان را تحت تأثیر قرار می دهند. برخی علائم از قیبل حالت تهوع یا اسهال، علائم شبیه آنفولانزا، تحریک پذیری، اضطراب و گریه ممکن است کمتر وجود داشته باشد. “سندرم قطع” توصیف بهتری نسبت به “واکنش ترک” است. واکنش ترک عبارتی است که برای بیماری اعتیاد استفاده می شود. بعد از مطالعه این مقاله اگر نیازه به ویزیت روانشناس پیدا کردید می توانید از اطلاعات تماس انتهای همین صفحه استفاده فرمائید.
تحقیقات فعلی افزایش شیوع در همه گروه های سنی و هردو جنس را نشان می دهد.
مشخص شده است که عوامل زیر در ایجاد این اختلالات نقش دارد
- عوامل ژنتیک و بیولوژیک
- شخصیت ناامن
- تکانشگری
- تنظیم هیجاین ناکارآمد
- دیدگاه جامعه نسبت به ایده آل لاغری.
بی اشتهایی عصبی و ARFID در کودکان و نوجوانان بیشتر است. در حالی که پرخوری عصبی و بینگ ایتینگ شیوع کمتری در بیماران کودک دارد. مداخلات روان درمانی هم بر روی علامت و مشکلات اساسی زیربنایی برای انواع اختلالات خوردن متمرکز است. علی رغم دانش گسترده فعلی، تحقیقات بیشتر و جهت گیری های جدید روانشناختی همچنان مورد نیاز است. سعی کنید با مشاهده علائم خفیف هم به یک روانشناس کودک مراجعه کنید.
بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی معمولاً آنورکسیا نیز نامیده می شود. نوعی اختلال تغذیه ای بالقوه تهدید کننده زندگی است که با وزن غیرطبیعی کم بدن، ترس شدید از افزایش وزن و برداشت تحریف شده از شکل بدن مشخص می شود. افراد مبتلا به بی اشتهایی از تلاش های شدید برای کنترل وزن و شکل خود استفاده می کنند. اغلب به طور قابل توجهی در سلامت و فعالیت های زندگی آنها اختلال ایجاد می شود.
فرد بیش از حد کالری ورودی را محدود می کند. یا از روش های دیگر برای کاهش وزن استفاده می کند. روش هایی مانند ورزش بیش از حد، استفاده از داروهای ملین، رژیم های غذایی یا استفراغ بعد از خوردن غذا. تلاش برای کاهش وزن حتی در هنگام کمبود وزن، می تواند باعث مشکلات جدی سلامتی شود. گاهی اوقات تا حدی که منجر به مرگ شود بیمار به خود گرسنگی می دهد.
بی اشتهایی می تواند باعث توقف قاعدگی در زنان شود. اغلب منجر به از دست دادن استخوان و از بین رفتن یکپارچگی پوست می شود. این امر قلب را بسیار تحت فشار قرار می دهد. خطر حملات قلبی و مشکلات قلبی مرتبط نیز افزایش میابد. خطر مرگ در افراد مبتلا به این بیماری بسیار افزایش می یابد. از سایر عوارض مرتبط با این اختلال می توان به برادی کاردی، افت فشار خون، هیپوترمی و لکوپنی اشاره کرد. ریزش مو نیز شایع است. رشد موهای نازک در صورت و گردن و بزرگ شدن غدد بزاقی نیز گزارش شده است.
تشخیص بی اشتهایی عصبی
برای تشخیص بی اشتهایی عصبی علائم زیر ضروری هستند.
فرد باید غذا را تا حدی محدودیت کرده باشد میزان قابل توجهی از شاخص توده بدنی کاهش یافته باشد.
باید ترس شدید از افزایش وزن را تجربه کند، حتی اگر کم وزن هستند.
تصویر یا تجربه شخصی فرد از خود مختل می شود. به عنوان مثال، حتی اگر به طور قابل توجهی کمبود وزن داشته باشند، خود را با اضافه وزن تصور می کند.
معیار آمنوره که قبلا جزء معیارهای تشخیصی بود حذف شده است.
پرخوری عصبی
پرخوری عصبی معمولاً بولیمیا نیز نامیده می شود. یک اختلال جدی خوردن و به طور بالقوه تهدید کننده زندگی است. هنگامی که به پرخوری عصبی مبتلا می شوید، دوره هایی از پاکسازی نیز تجربه می شود که بیانگر احساس عدم کنترل بر غذا خوردن است. بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری عصبی در طول روز غذا خوردن خود را محدود می کنند، که اغلب منجر به پرخوری و پاکسازی بیشتر می شود.
فرد مبتلا به طور معمول در مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی غذا می خورد. سپس سعی می کند با استفاده از راه های ناسالم کالری بسوزاند. به دلیل احساس گناه، شرمندگی و ترس شدید از افزایش وزن در اثر پرخوری، ممکن است استفراغ عمدی، ورزش بیش از حد یا استفاده از ملین ها برای خلاص شدن از کالری استفاده شود.
اگر به پرخوری عصبی مبتلا هستید، احتمالاً با وزن و فرم بدن نشخوار فکری دارید. ممکن است خود را به دلیل نقص های خود، سخت قضاوت کنید در صورتی که ممکن است وزن شما نرمال باشد یا حتی کمی اضافه وزن داشته باشید.
پرخوری عصبی عمدتا نوجوانان و جوانان را در جوامع صنعتی تحت تأثیر قرار می دهد. اما همچنین در انواع فرهنگ های غیر غربی نیز مشاهده شده است. فرکانس و شدت دوره های پاکسازی به مرور زمان افزایش می یابد. به اندازه ای که بسیاری از بیماران توانایی استفراغ را بدون تحریک مکانیکی رفلکس ایجاد می کنند.
تشخیص پرخوری عصبی
تشخیص پرخوری عصبی در مقایسه با بی اشتهایی عصبی دشوار است. زیرا افراد مبتلا به پرخوری عصبی دارای وزن متوسط یا کمی بالاتر از حد متوسط هستند. بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری عصبی نیز ممکن است بدون برآورده کردن کامل معیارهای تشخیصی پرخوری عصبی، دچار بی نظمی در غذا خوردن و ورزش شوند. معیارهای تشخیصی شامل دوره های تکراری پرخوری است که با اقدامات بیش از حد یا نامناسب برای جلوگیری از افزایش وزن جبران می شود. برای تشخیص نیاز است که دوره های رفتارهای جبرانی و پرخوری حداقل هفته ای یک بار و برای مدت زمان ثابت 3 ماه اتفاق بیفتد. این تشخیص تنها در مواردی انجام می شود که رفتار بخشی از مجموعه علائم بی اشتهایی عصبی نباشد. در عین حال رفتار بیانگر تأکید بیش از حد بر توده بدنی یا ظاهر باشد.
اختلال بینگ ایتینگ
هنگامی که دچار اختلال بینگ ایتینگ هستید، مرتباً بیش از حد غذا می خورید. همچنین احساس عدم کنترل بر غذا خوردن می کنید. حتی اگر گرسنه نباشید ممکن است به سرعت یا بیش از حد مجاز غذا بخورید. حتی پس از سیری به طور ناخوشایندی به خوردن ادامه می دهید.
بعد از پرخوری، ممکن است از رفتار و میزان غذای خود احساس گناه، انزجار یا شرمندگی کنید. اما شما سعی نمی کنید این رفتار را با ورزش بیش از حد یا پاکسازی جبران کنید. خجالت می تواند منجر به صرف غذا خوردن در تنهایی شود تا پرخوری شما را پنهان کند.
دوره های پرخوری حداقل هفته ای یک بار اتفاق می افتد. ممکن است وزن شما می تواند طبیعی، با اضافه وزن یا بسیار زیاد باشید.
تشخیص بینگ ایتینگ
تا چند سال پیش محققان در حال تحقیق درباره اختلال بینگ ایتینگ بودند. در سال 2013 اختلال پرخوری در بخش اختلالات خوردن DSM-5 گنجانده شد. برای تشخیص، فرد باید دوره های مکرر پرخوری را همراه با پریشانی در مورد پرخوری تجربه کند، حداقل یک بار در هفته در یک بازه زمانی 3 ماهه. پرخوری نباید با رفتار پاکسازی جبرانی همراه باشد.
اختلال نشخوار غذا
در اختلال نشخوار، مکرراً و به طور مداوم پس از خوردن، غذا برگردانده می شود. بیماری جسمی یا اختلال در خوردن دیگری مانند بی اشتهایی، پرخوری عصبی وجود ندارد. غذا بدون حالت تهوع داخل دهان برگردانده می شود و این بازگشت عمدی نیست. گاهی اوقات غذای پس زده دوباره قورت داده می شود یا بیرو ریخته می شود.
در صورت دریافت ناکافی غذا ممکن است سوء تغذیه رخ دهد. بروز اختلال نشخوار فكر است در كودكي يا در افرادي كه از نظر ذهني دچار نقص هستند بيشتر باشد.
اختلال در مصرف غذا با محدودیت یا اجتناب
مشخصه این اختلال عدم تأمین حداقل نیازهای غذایی روزانه شما است. زیرا شما علاقه ای به غذا خوردن ندارید. شما از غذاهایی با ویژگی های خاص حسی مانند رنگ ، بافت ، بو یا طعم اجتناب می کنید. ممکن است نگران عواقب غذا خوردن باشید، مانند ترس از خفگی. به دلیل ترس از افزایش وزن مانع غذا خوردن نمی شود.
این اختلال می تواند منجر به کاهش قابل توجه وزن یا عدم افزایش وزن در دوران کودکی و همچنین کمبودهای تغذیه ای شود. مشکلات سلامت پی آیند شایع هستند.
تشخیص اختلال در مصرف غذا با محدودیت یا اجتناب
تشخیص این اختلال به علائم زیر نیازمند است:
کاهش وزن قابل توجه (در کودکان وزن افزایش نمیابد)
مختل شدن تغذیه
وابستگی به لوله تغذیه
وابستگی به مکمل های غذایی
ضروری شدن مداخلات روانی – اجتماعی قابل توجه.
این آشفتگی نباید به دلیل در دسترس نبودن غذا باشد. هنجارهای فرهنگی، بیماری جسمی دیگر یا یک اختلال روانی همزمان دیگر در هنگام تشخیص گذاری لحاظ می شوند.
اپیدمولوژی
اخیراً، یک بررسی سیستماتیک شیوع اختلالات خوردن در طول زندگی را تجزیه و تحلیل کرده و در مورد بی اشتهایی عصبی شیوع 1.4٪ برای زنان و 0.2٪ برای مردان گزارش شده است. پرخوری عصبی دارای شیوع بالاتری در زنان 1.9٪ و در مردان 0.6٪ است. اختلال بینگ ایتینگ با 2.8٪ در زنان و 1٪ در مردان بیشترین درصد شیوع را دارد. شیوع ARFID 0.3٪ گزارش شده است. در جمعیت زنان جوان، بی اشتهایی عصبی به نظر می رسد غالب ترین شکل اختلالات تغذیه و غذا خوردن باشد. در حالی که اختلال بینگ ایتینگ در مردان بیشتر دیده می شود. به طور کلی، مطالعات نشان می دهد شیوع بیشتر اختلالات خوردن در بین زنان و جمعیت جوان است.
علل اختلالات خورد و خوراک
استعداد ژنتیکی با تشخیص بی اشتهایی عصبی ارتباط معنی داری دارد. مطالعات اعضای خانواده بیمارانی که از اختلالات خوردن رنج می برند را در مورد اختلالات اضطرابی، وسواس فکری عملی و اختلالات طیف اوتیسم بررسی کردند. یک آسیب پذیری برای به ارث برن اضطراب و وسواس مشاهده شد. در خانواده های افراد مبتلا به اختلالات تغذیه ای دست آوردهای آکامیک، کمال گرایی و حساسیت بالاتر از حد متوسط می باشد.
شروع دوره های بی اشتهایی عصبی می تواند همراه با بلوغ، تغییر مدارس یا محل زندگی، شروع امتحانات، تعارض با دوستان یا اعضای خانواده، آزار و اذیت و سوگ تظاهر پیدا کند. برای دریافت نوبت از مشاوره خانواده از طریق همین سایت اقدام فرمائید.
رفتار بی اشتهایی به مکانیزمی تبدیل شده که در موقعیت های ناراحت کننده و بدون هدف مقابله با آن موقعیت ها آشکار می شود. بیماری های پرخوری عصبی و بینگ ایتینگ نیز تحت تأثیر عوامل محیطی قرار دارند، اما در بروز و تکامل بی اشتهایی عصبی ضربات عاطفی قوی نقش بیشتری دارند. سنین 17 یا 18 سالگی اوج شروع پرخوری عصبی و بینگ ایتینگ است.
عزیز خود را ترغیب کنید که به دنبال درمان باشد
متأسفانه بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات خوردن ممکن است فکر نکنند که نیاز به درمان دارند. اگر نگران عزیزی هستید، او را ترغیب کنید با یک دکتر روانشناس خوب در تهران صحبت کند. حتی اگر عزیزتان آمادگی پذیرفتن مشکل را ندارد، می توانید با ابراز نگرانی و تمایل به گوش دادن او را تشویق کنید.
در مورد الگوها و اعتقادات غذایی که ممکن است نشان دهنده رفتار ناسالم باشد، همچنین فشار همسالان که ممکن است باعث اختلالات خوردن شوند، هوشیار باشید.
رفتارهایی که ممکن است نشان دهنده یک اختلال در خوردن باشند
کنار گذاشتن وعده های غذایی یا بهانه های برای غذا خوردن
اتخاذ یک رژیم گیاهخواری بیش از حد محدود
تمرکز بیش از حد روی تغذیه سالم
تهیه وعده های غذایی شخصی به جای خوردن آنچه خانواده می خورد
کناره گیری از فعالیت های عادی اجتماعی
نگرانی مداوم یا شکایت از چاق بودن و صحبت از لاغر شدن
بررسی مکرر در آینه برای نقص قابل درک
خوردن مقادیر زیادی شیرینی یا غذاهای پرچرب به طور مکرر
استفاده از مکمل های غذایی، ملین یا محصولات گیاهی برای کاهش وزن
ورزش بیش از حد
از دست دادن مینای دندان که ممکن است نشانه استفراغ مکرر باشد
ترک میز غذا برای استفاده از توالت
خوردن غذا بسیار بیشتر از حد طبیعی است
ابراز افسردگی، انزجار، شرمندگی یا احساس گناه در مورد عادات غذایی
در خفا غذا خوردن
اگر نگران هستید که کودک شما ممکن است دچار اختلال در خوردن شود، با متخصص سلامت روان خود تماس بگیرید و در مورد نگرانی های خود صحبت کنید.
دکتر رامین علوی نژاد