روانشناسی خودکشی

تصور اینکه چه چیزی باعث خودکشی یک دوست، یکی از اعضای خانواده یا افراد مشهور می شود، دشوار است. ممکن است حتی هیچ علامت هشدار دهنده واضحی وجود نداشته باشد.ممکن است تعجب کنید که چه سرنخ هایی را ممکن است از دست داده باشید. اغلب، عوامل بسیاری با هم ترکیب می شوند تا فرد را به تصمیم گیری برای خودکشی سوق دهد. روانشناسی خودکشی به طور عمیق به این موضوع پرداخته است.

دلایلی که افراد اقدام به خودکشی می کنند متنوع و پیچیده است، اما اغلب شامل دردهای شدید عاطفی یا جسمی است که برای فرد غیرقابل تحمل است.

فکر کردن به خودکشی ممکن است سخت باشد. بنابراین خیلی کمتر در مورد آن صحبت می شود. بسیاری از مردم از این موضوع دوری می‌کنند و آن را ترسناک و حتی غیرممکن می‌دانند. مطمئناً درک خودکشی دشوار است، زیرا همیشه مشخص نیست که چرا یک فرد این انتخاب را انجام می دهد. اما به طور کلی، خودکشی اغلب فقط یک عمل تکانشی نیست. برای افرادی که به آن فکر می کنند، متاسفانه ممکن است منطقی ترین راه حل به نظر برسد.

به گفته بهترین روانشناس تهران، خودکشی قابل پیشگیری است، اما برای جلوگیری از آن، باید در مورد آن صحبت کرد و نحوه صحبت در مورد آن مهم است. روانشناسی خودکشی به مطالعه عواملی پرداخته که ممکن است افراد را از جستجوی کمک در هنگام نیاز باز دارد. به خواندن این مقاله ادامه دهید تا در مورد برخی از عوامل پیچیده ای که در خودکشی نقش دارند بیشتر بدانید.

هر خودکشی یک تراژدی است و تا حدی یک راز

خودکشی اغلب از احساس عمیق ناامیدی ناشی می شود. ناتوانی در دیدن راه‌ حل‌های مشکلات یا کنار آمدن با شرایط چالش‌برانگیز زندگی ممکن است باعث شود مردم به خودکشی به عنوان تنها راه حل برای وضعیتی که واقعاً موقتی است نگاه کنند. اما اکثر بازماندگان تلاش‌های خودکشی، به زندگی کامل و پرارزش خود ادامه می‌دهند.

افسردگی یک عامل خطر کلیدی برای خودکشی است. سایر موارد عبارتند از اختلالات روانشناختی از قبیل مصرف مواد، درد مزمن، سابقه خانوادگی خودکشی، و تلاش های قبلی برای خودکشی. تکانشگری اغلب در میان نوجوانانی که زندگی خود را خاتمه می دهند نقش دارد.

اگر فردی که به دلیل هر یک از موارد فوق در معرض خطر باشد، نوسان خلق ناگهانی (حتی یک خلق و خوی ناگهانی شاد) یا رفتارهای کاملاً جدید از خود نشان دهد، ممکن است فعالانه دست به خودکشی بزند. کسانی که در مورد سربار بودن برای دیگران، نداشتن دلیلی برای زندگی، احساس گرفتاری یا درد غیرقابل تحمل صحبت می کنند، ممکن است به خودکشی فکر کنند.

از نظر روانشناسی خودکشی و آماری، خودکشی بیشتر در میان افراد 45 تا 54 ساله رخ می دهد. زنان بیشتر از مردان اقدام به خودکشی می کنند. مردان بیشتر از زنان این عمل را کامل می کنند.

عوامل دیگری نیز می توانند به خودکشی کمک کنند

با توجه به یافته های روانشناسی خودکشی مواجهه با بیش از یک نوع ناراحتی گاهی اوقات می تواند خطر خودکشی را افزایش دهد. به عنوان مثال، فردی که با افسردگی، مشکلات مالی به دلیل از دست دادن شغل و مشکلات قانونی سر و کار دارد، نسبت به فردی که فقط با یکی از این نگرانی ها سر و کار دارد، خطر خودکشی بیشتری دارد.

جدایی یا از دست دادن فرد مورد علاقه

از دست دادن فرزند یا دوست نزدیک

بحران مالی

احساس مداوم شکست یا شرم

یک بیماری جدی جسمی یا بیماری لاعلاج

مشکلات حقوقی، مانند محکوم شدن به جرم

تجارب نامطلوب دوران کودکی، مانند ضربه، سوء استفاده، یا تنبیه

تبعیض، نژادپرستی، یا سایر چالش های مرتبط با مهاجر یا اقلیت بودن

داشتن هویت جنسی یا گرایش جنسی که توسط خانواده یا دوستان پشتیبانی نمی شود.

چگونه می توانیم بفهمم کسی به خودکشی فکر می کند؟

همیشه نمی توان تشخیص داد که آیا فردی به خودکشی فکر می کند یا خیر. روانشناسان موافق هستند که تعدادی از علائم هشداردهنده می تواند نشان دهد که ممکن است فرد در ذهن خود اقدام به خودکشی کند. اما همه افراد این علائم را نشان نمی دهند.

همچنین مهم است که به خاطر داشته باشید که فکر کردن به خودکشی به طور خودکار منجر به تلاش نمی شود. علاوه بر این، این “علائم هشداردهنده” همیشه به این معنی نیست که کسی در فکر خودکشی است.

همانطور که گفته شد، اگر فردی را می شناسید که هر یک از علائم زیر را نشان می دهد، بهتر است او را تشویق کنید تا در اسرع وقت به یک روانشناس مراجعه کند.

علائم احتمالی خودکشی عبارتند از

صحبت از مرگ یا خشونت

صحبت کردن در مورد مردن یا میل به مردن

دسترسی به سلاح‌ها یا وسائلی که می‌توان از آنها برای خودکشی استفاده کرد. مانند مقادیر زیادی از برخی داروهای بدون نسخه یا نسخه‌ای.

تغییرات سریع خلق و خو

صحبت کردن در مورد احساس به دام افتادن، ناامیدی، بی ارزشی یا اینکه انگار بار دیگران را سنگین می کنند.

رفتار تکانشی یا مخاطره آمیز، از جمله سوء مصرف مواد، رانندگی بی احتیاطی، یا انجام ورزش های شدید غیر ایمن.

کناره گیری از دوستان، خانواده یا انزوای اجتماعی.

خوابیدن بیشتر یا کمتر از حد معمول

اضطراب یا آشفتگی شدید

خلق و خوی آرام یا ساکت، به ویژه پس از رفتار هیجانی یا هیجانی.

حتی اگر فرد به فکر خودکشی نباشد. این علائم همچنان ممکن است نشان دهند که اتفاقی جدی در حال وقوع است. در حالی که مهم است که به کل تصویر نگاه کنید و تصور نکنید که این علائم همیشه نشان دهنده خودکشی هستند، اما بهتر است این علائم را جدی بگیرید. اگر کسی علائم یا نشانه‌های بالا را نشان داد، آنها را بررسی کنید و از احساسش بپرسید.

چگونه بفهمیم که آنها فقط به دنبال جلب توجه نیستند؟

برخی از مردم ممکن است صحبت در مورد خودکشی را چیزی بیش از درخواست توجه بدانند. اما افرادی که به خودکشی فکر می کنند اغلب مدتی است با موضوع درگیر هستند. این افکار از محل درد عمیق ناشی می شوند و ضروری است که احساسات آنها را جدی بگیرید.

دیگران ممکن است احساس کنند که خودکشی یک عمل خودخواهانه است. قابل درک است که این احساس را داشته باشید، به خصوص اگر یکی از عزیزانتان را به دلیل خودکشی از دست داده باشید. آنها چگونه توانسته اند این کار را انجام دهند، با دانستن دردی که برای شما ایجاد می کند؟

بر اساس روانشناسی خودکشی این تصور نادرست است. چراکه با کم برآورد کردن درد افرادی که قصد خودکشی دارند، به آنها ضرر می رساند. کنار آمدن با این درد در نهایت آنقدر سخت می شود که حتی یک روز دیگر فکر کردن غیرقابل تحمل به نظر می رسد.

افرادی که به گزینه خودکشی می رسند ممکن است احساس کنند که سربار عزیزانشان شده اند. از نظر آنها، خودکشی ممکن است مانند یک عمل فداکارانه باشد که عزیزانشان را از برخورد با آنها در امان می‌دارد.

آیا می توانید به طور واقع بینانه نظر کسی را تغییر دهید؟

بر اساس روانشناسی خودکشی شما نمی توانید افکار و اعمال کسی را کنترل کنید، اما کلمات و اعمال شما بیشتر از آنچه فکر می کنید قدرت دارند.

اگر فکر می‌کنید فردی که می‌شناسید در معرض خطر خودکشی است، بهتر است دست به کار شوید و کمکی را ارائه دهید. لازم نیست نگران اشتباه کردن باشید. وقتی واقعاً به کمک نیاز دارند کاری انجام دهید.

چند راهکار برای کمک کردن

علائم هشدار دهنده یا تهدید به خودکشی را جدی بگیرید. اگر چیزی می گویند که به شما مربوط می شود، با فردی که به آن اعتماد دارید، مانند یکی از دوستان یا اعضای خانواده صحبت کنید. سپس کمک بگیرید. از آنها بخواهید با اورژانس اجتماعی تماس بگیرند.

قضاوت نکنید. مراقب باشید چیزی نگویید که قضاوت کننده یا نادیده گیرنده باشد. ابراز شوک یا اطمینان دهی های توخالی، مانند “خوب خواهی شد”، ممکن است باعث شود که آنها به سادگی اقدام کنند.

در صورت امکان پشتیبانی ارائه دهید. به آنها بگویید که می توانید صحبت کنید. اما محدودیت های خود را بدانید. اگر فکر می کنید نمی توانید به روشی مفید پاسخ دهید، آنها را به حال خود رها نکنید. فردی را پیدا کنید که بتواند با آنها بماند و صحبت کند. مانند یکی دیگر از دوستان یا اعضای خانواده، یک مشاوره خانواده، یک معلم مورد اعتماد، یا یک فرد حمایت کننده از همتایان.

موارد بالقوه مضر را حذف کنید. اگر می توانید سلاح ها، داروها یا سایر موادی که می توانند برای اقدام به خودکشی استفاده کنند را بردارید.