اختلال سلوک

اختلال سلوک یک الگوی رفتاری نابهنجار مداوم است که با مشکلات عاطفی و رفتاری مشخص می شود. کودکان مبتلا به اختلال سلوک رفتاری تند، پرخاشگرانه، بحث برانگیز و مزاحم دارند.

اختلال سلوک در کودکان فراتر از رفتارهای بد و نامناسب است و یک مشکل سلامت روان قابل تشخیص است که با الگوهایی از نقض هنجارهای اجتماعی و حقوق دیگران مشخص می شود. تخمین زده می شود که حدود 3 درصد از کودکان در سن مدرسه اختلال سلوک دارند. این میزان در پسران بیشتر از دختران است.

برای کودکان مبتلا به اختلال سلوک مهم است که تحت درمان روانشناس قرار گیرند. شناخت علائم هشدار دهنده اولیه می تواند به شما در انجام اقدامات مناسب کمک کند.

اختلال سلوک با بی توجهی به دیگران مشخص می شود. کودکان مبتلا به اختلال سلوک در پیروی از قوانین و رفتار به شیوه ای قابل قبول و اجتماعی، مشکل دارند. رفتار آنها می تواند خصمانه و بعضا همراه با خشونت فیزیکی باشد.

افراد دارای استعداد ابتلا در سالهای اولیه زندگی، ممکن است علائم اولیه پرخاشگری از جمله هل دادن، ضربه زدن و گاز گرفتن دیگران را نشان دهند. نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک ممکن است به رفتارهای جدی تری از جمله قلدری، آسیب رساندن به حیوانات، دعوا کردن، دزدی، خرابکاری و آتش سوزی روی آورند.

کودکان مبتلا به اختلال سلوک را می توان در همه نژادها، فرهنگ ها و گروه های اجتماعی- اقتصادی مشاهده کرد. آنها اغلب مشکلات روانی دیگری نیز دارند که ممکن است در ایجاد اختلال سلوک نقش داشته باشد.

والدین باید به چه علائمی توجه کنند؟

چهار نوع رفتار اساسی وجود دارد که اختلال سلوک را مشخص می کند:

• پرخاشگری فیزیکی (مانند آسیب به حیوانات، حمله یا حتی آزار جنسی).
• نقض حقوق دیگران (مانند سرقت یا خرابکاری).
• دروغ گفتن یا فریب دیگران.
• رفتارهای بزهکارانه (مانند فرار از خانه یا مدرسه).

اختلال سلوک با پرخاشگری نسبت به دیگران و بی توجهی بی رحمانه به حقوق و نیازهای اطرافیان مشخص می شود. کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک می توانند اعمال پرخاشگرانه، فریبکاری و آسیب را خوشحال کننده بدانند.
اگر فرزند شما در چند مورد از رفتارهای زیر درگیر شود، ممکن است معیارهای اختلال سلوک را برآورده کند:

• رفتار قلدری یا تهدید آمیز
• پرخاشگری فیزیکی
• ظلم به مردم یا حیوانات
• آتش افروزی
• عدم رعایت مقررات منع رفت و آمد
• فرار از خانه یا مدرسه
• تجاوز به حریم خصوصی دیگران
• دروغ گویی
• تقلب کردن
• دزدی
• وندالیسم (خرابکاری)

رفتارهای آزاردهنده عاطفی یا فیزیکی (مانند استفاده از سلاح مرگبار یا اجبار جنسی)

جوانان مبتلا به اختلال سلوک با مشکلات زیر مواجه خواهند شد

ناتوانی در احساس و ابراز همدردی یا پشیمانی.

نشان دادن احساسات نسبت به دیگران وجود ندارد.

عملکرد خوب در مدرسه یا جامعه و سرزنش دیگران برای عملکرد ضعیف.

آنها اغلب به اشتباه اعمال دیگران را با نیت خصمانه یا تهاجمی تعبیر می کنند. آنها با تشدید وضعیت به درگیری لفظی یا فیزیکی پاسخ می دهند.

در نوجوانان و نوجوانان، اختلال سلوک مشکلات دیگری نیز همراه می باشد، از جمله:

مصرف مواد

رفتارهای ریسک پذیر

مشکلات مدرسه

آسیب جسمی ناشی از تصادف یا دعوا.

در کودکان کوچک‌تر، تمایز اختلال سلوک از رفتارهای بهنجار و معمولی‌تر می‌تواند چالش‌برانگیزتر باشد.

گاهی اوقات، همین علائم را می توان در کودکان بدون این اختلال مشاهده کرد. تفاوت در میزان، شدت و مدت زمان و همچنین میزان تأثیر آن بر کارکرد خود و دیگران است. در کودکان مبتلا به اختلال سلوک، رفتارهای نابهنجار بسیار بیشتر اتفاق می افتد.

انواع اختلال سلوک

خفیف

اگر فرزند شما علائم خفیفی داشته باشد، به این معنی است که او مشکلات رفتاری کمی دارد. به عبارتی علائم او کمی بیشتر از آنچه است که برای تشخیص لازم می باشد. مشکلات رفتاری در این کودکان باعث آسیب نسبتاً جزئی به دیگران می شود. مشکلات رایج شامل دروغ گفتن، فرار از مدرسه و بیرون ماندن بعد از تاریکی بدون اجازه والدین است.

متوسط

اگر کودک شما مشکلات رفتاری متعددی را نشان دهد، علائم متوسطی دارد. این مشکلات رفتاری ممکن است تأثیر خفیف تا شدیدی بر دیگران داشته باشد. مشکلات ممکن است شامل خرابکاری و دزدی نیز باشد.

شدید

اگر کودک شما همه مشکلات رفتاری لازم برای تشخیص را به فراوانی نشان دهد، علائم شدیدی دارد. این مشکلات رفتاری باعث آسیب قابل توجهی به دیگران می شود. مشکلات ممکن است شامل تجاوز جنسی، استفاده از اسلحه، یا شکستن و وارد شدن به مکان ها باشد.

چه چیزی باعث اختلال سلوک در کودکان می شود؟

به نظر می رسد عوامل زیادی در ایجاد این اختلال نقش دارند. تحقیقات نشان داده است کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک دچار تحریف های جدی در ادراک و نحوه تفکر هستند. این مشکلات در توانایی آنها برای برنامه ریزی، اجتناب از آسیب و درس گرفتن از تجربیات منفی اختلال ایجاد می کند.

علاوه بر این، به نظر می رسد عوامل زیر کودکان و نوجوانان را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال سلوک قرار می دهند:

تجربه سوء استفاده، طرد یا بی توجهی والدین.

سایر اختلالات روانشناختی زیربنایی

والدین بیولوژیکی مبتلا به ADHD، اختلال مصرف الکل، افسردگی، اختلال دوقطبی یا اسکیزوفرنی

تغذیه نامناسب

زندگی در فقر

آسیب شناسی روانی مادر

فرزندپروری ضعیف / عدم مشارکت والدین

انضباط ناسازگار، بیش از حد خشن، یا در غیر این صورت بی اثر

قرار گرفتن در معرض خشونت

الگوبرداری از بزهکاری همسالان

آزار جسمی، جنسی و/ یا عاطفی در محیط بیرون از منزل

عدم نظارت کافی والدین یا سایر بزرگسالان

آینده کودکان مبتلا به اختلال سلوک چگونه است؟

چشم انداز بلندمدت اختلال سلوک به شدت و فراوانی مشکلات رفتاری و عاطفی کودک شما بستگی دارد.

کودکانی که به طور مداوم رفتارهای بسیار پرخاشگرانه، فریبکارانه یا مخرب از خود نشان می دهند، بهبودی سخت تری دارند. در صورت وجود سایر بیماری های روانی، چشم انداز بدتر می شود. با این حال، تشخیص سریع و مراجعه به موقع به روانشناس می تواند به طور قابل توجهی مشکلات کودک شما را بهبود بخشد.

پس از دریافت درمان از جمله رواندرمانی و یا مشاوره خانواده برای مدیریت محرک های محیطی و هر شرایط زمینه ‌ای دیگر، فرزند شما شانس بسیار بیشتری برای بهبود خواهد داشت و به آینده موفق‌تری می توانید امیدوار باشید.

والدین و مراقبان نیز باید به دنبال درمان باشند. یادگیری نحوه مدیریت کودک اختلال سلوک می تواند برای کودک و نوجوان مفید باشد و استرس را در خانواده یا محیط اجتماعی کاهش دهد.

بدون درمان، کودک شما ممکن است مشکلات مداوم پیدا کند. آنها ممکن است نتوانند خود را با قوانین بزرگسالی وفق دهند، و این می تواند منجر به مشکلات تعاملی و حتی ناتوانی در حفظ شغل شود. آنها در جوانی همچنین در معرض افزایش خطر اعتیاد به مواد مخدر و مشکلات با قانون هستند.

حتی ممکن است کودک شما وقتی به بزرگسالی می رسد دچار اختلال شخصیت مانند اختلال شخصیت ضد اجتماعی شود. به همین دلیل است که تشخیص زودهنگام و رواندرمانی بسیار مهم است. هر چه کودک شما زودتر تحت درمان قرار گیرد، چشم انداز بهتری نسبت به آینده دارد. اگر از ساکنین تهران هستید می توانید از یک دکتر روانشناس در تهران کمک بگیرید. همچنین می توانید به یک روانشناس در شهر خود مراجعه کنید و یا از خدمات مشاوره آنلاین استفاده کنید.

روان درمانی کودکان

روان درمانی با هدف کمک به کودک برای بیان و کنترل خشم به صورت سازگارانه تر است. نوعی درمان به نام درمان شناختی- رفتاری با هدف تغییر شکل دادن تفکر (شناخت) کودک به منظور بهبود مهارت های حل مسئله، مدیریت خشم، مهارت های استدلال اخلاقی و کنترل تکانه مورد استفاده قرار می گیرد.

همچنین آموزش هایی که برای کمک به بهبود تعاملات خانوادگی و ارتباط بین اعضای خانواده استفاده می شوند، مفید می باشند. تکنیک های تخصصی از قبیل آموزش مدیریت والدین (PMT) به آنها راه‌هایی را آموزش می‌دهد که رفتار فرزندشان را در خانه به طور مثبت تغییر دهند.