باورهای اشتباه درباره روانشناس
گاهی اوقات، نگرانی یک دوست، همسر یا یکی از اعضای خانواده باعث می شود یک فرد از روانشناس کمک بگیرد. در موارد دیگر، معلم، مدرسه، همکار یا کارفرما اصرار دارد که نیازهای روانشناختی بیش از هر چیز دیگری اولویت بندی شود تا فرد بتواند با شرایط روانی بهتری به مدرسه یا کار بازگردد. صرف نظر از اینکه چگونه به تصمیم برای ملاقات با روانشناس رسیده باشید، در اولین جلسه روانشناسی خود با مجموعه ای از انتظارات خواهید بود که ممکن است شامل برخی باورهای رایج اشتباه در مورد روانشناس و رواندرمانی باشد.
اغلب، خود بزرگسالان از مزیت های مراجعه به روانشناس از قبیل روابط بهتر یا خلق و خو یا اضطراب قابل کنترل تر آگاه هستند. در این موارد، افراد برای نفع رشد شخصی، کاهش علائم و به طور کلی بهبود کیفیت زندگی به دنبال درمان هستند.
چرا باورهای رایج در مورد روانشناس وجود دارد؟
اگر در زمینه روانشناسی هم کار نمی کنید، ممکن است باز هم از جمع آوری اطلاعات در این زمینه (یعنی دانش در مورد اختلالات روانی) بهره مند شوید. این قطعا منطقی است و منحصر به حوزه سلامت روان نیست. اما ممکن است دانستن اینکه آیا شما یا کسی که نگران او هستید به مرحله ای رسیده است که باید به دنبال روانشناس باشد، برای شما دشوار باشد. تشخیص اضطراب «عادی» از اختلال اضطراب اجتماعی شاید برای شما کمی دشوار باشد و می‌تواند موانعی را برای شروع موفقیت آمیز روان درمانی یا تمایل به ادامه آن ایجاد کند.
در دسترس ترین اطلاعات در مورد روانشناس و مشاوره خانواده از رسانه ها به دست می آید. تحقیقات نشان داده است که افراد بر اساس تصاویری که در تلویزیون و فیلم ها می بینند، مفهوم سازی و انتظارات خود را از روان درمانی شکل می دهند. در حالی که ممکن است بتوانید تصویرهای تخیلی و گاه مضر رسانه ها از سایر متخصصان یا معلمان را با تجربه واقعی خود از دریافت کمک یا آموزش از آنها متعادل کنید، ممکن است مقابله با کلیشه های روانشناسان یا به طور کل روانشناسی چالش برانگیزتر باشد. در این شرایط شکل گیری باورهای رایج اشتباه در مورد روانشناس کمی بیشتر می شود.
آنچه از روان درمانی نباید انتظار داشت
درک آنچه که نباید از روانشناس انتظار داشت می تواند به شما کمک کند به عنوان یک مراجع آگاه و با ذهن باز به درمان بروید.
در اینجا چند نکته مهم در مورد روان درمانی وجود دارد که به چندین مورد از انتظارات رایج نادرست که باید سعی کنید قبل از ورود به جلسه رها کنید، می پردازد:
انتظار نتیجه سریع را نداشته باشید
تعداد بسیار محدودی از مشکلات هستند که صرفا به یک جلسه روان درمانی نیاز داشته باشند. استثناها ممکن است شامل برخی درمان های راه حل محور باشند که حین بررسی مشکل مورد نشان های جدیدی آشکار نشود. روان درمانی می تواند یک تعهد کوتاه مدت یا بلند مدت باشد.
چندین جلسه اول برای تعیین و مشحص کردن مشکلات و نوع درمان استفاده می شود. از شما خواسته می شود که در مورد نگرانی های خاصی که باعث شده به دنبال روانشناس باشید صحبت کنید. همچنین تاریخچه مشکلات جسمی، اجتماعی و خانوادگی که به درمانگر کمک می کند تا شما را بهتر بشناسد، دریافت می شود.
برای برخی افراد، صحبت آشکار در مورد علائم و تاریخچه آنها بسیار ناراحت کننده است. برای دیگران، این به خودی خود یک تجربه تسکین دهنده قوی است. صرف نظر از این، بسیار بعید است که در تعداد معدودی از قرار ملاقات ها، تغییر معنادار و پایدار یا راه حلی برای الگوهای دیرینه تفکر، ارتباط یا رفتار به دست آید.
با این حال، منطقی است که انتظار داشته باشیم رویکردهای ساختاریافته و متمرکز بر زمان حال مانند درمان شناختی رفتاری، روان درمانی بین فردی، یا درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد کوتاه مدت باشند. از سوی دیگر روانکاوی و درمان روان‌پویشی که بر اکتشاف خواسته‌ها و فرآیندهای ناخودآگاه تمرکز می‌کنند، احتمالاً به سرمایه گذاری زمانی بیشتری نیاز دارند.
در بیشتر موارد، فرآیند رواندرمانی آسان نخواهد بود
روان درمانی اثربخش است. اما مستلزم این است که به خودتان نگاهی دقیق بیندازید. شما در این فرایند تنها نخواهید بود. درمانگر شما نیز سخت کار خواهد کرد.
شما با هم کار خواهید کرد تا
- آگاهی بیشتری در مورد اینکه دقیقاً چه چیزی باعث ایجاد مشکل برای شما می شود پیدا کنید. به عنوان مثال، روش های خاص تفکر، روش هایی که با کمک آنها از رویارویی با نگرانی های خود اجتناب می کنید، نحوه کنار آمدن با احساسات مختلف، یا سبک های ارتباطی.
- درک کنید که چگونه الگوهای رفتاری فعلی شکل گرفته اند.
- روش های مختلف تفکر، رفتار، ارتباط و مقابله را آزمایش کنید.
در طول مسیر، احتمالاً لحظاتی پیش می‌آید که قبل از اینکه احساس بهتری داشته باشید، حال شما بدتر می‌شود. به عنوان مثال، صحبت در مورد تجربیات آسیب زا ممکن است خواب را مختل کند. مواجهه با روش‌هایی که دیگران با شما بد رفتار کرده اند یا با دیگران بدرفتاری کرده‌اید، می‌تواند منجر به غم یا خشم شود.
مواجهه با چیزی که از آن می ترسید – خواه ترن هوایی، بالا بردن دست در کلاس یا تصمیم به طلاق – می تواند در کوتاه مدت اضطراب بیشتری ایجاد کند. در لحظه های بد خود، به یاد داشته باشید که الگوهای قدیمی نیز احساس بدی داشتند. شاید ارزش آن را داشته باشد که کمی وقت بگذاریم تا ببینیم آیا این لحظه سخت در درازمدت جای خود را به چیز بهتری خواهد داد؟
صحبت کردن با درمانگرتان مانند صحبت کردن با یک دوست نیست
رابطه درمانی با سایر روابط متفاوت است. نه متقابل است، نه «خیابان دوطرفه». شما احتمالاً جزئیات صمیمیت خود را با روانشناس در میان می‌گذارید و او شاید پاسخی که مورد انتظار شما باشد را ارائهه ندهد. این بازخوردها در جهت تنظیم هیجانات شماست و در یک بافت درمانی مبتنی بر اعتماد نتایج بلند مدت مثبتی ایجاد می شود.
روان درمانگر شما محدودیت‌هایی برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات شخصی تعیین می‌کند تا تمرکز را بر روی شما و اهدافتان حفظ کند. در برخی از انواع درمان، به شما کمک کند تا مفروضات یا پیش‌بینی‌های خود را درک کنید و از او به عنوان راه دیگری برای یادگیری استفاده کنید. مرزهای تعیین شده توسط یک درمانگر در برخی موارد می تواند برای شما راه هایی را برای تعیین محدودیت با دیگران مدل سازی کند. یکی از باورهای رایج اشتباه در مورد روانشناس این است که می توانید با او مثل یک دوست معمولی رفت و آمد کنید.
درمانگر شما دقیقاً به شما نمی گوید که چه کاری انجام دهید
از آنجایی که درمانگر شما قصد کاهش مسئولیت پذیری شما را ندارد، معمولاً از آموزش و رهنمود آشکار خودداری می کند. مطمئناً استثنائاتی در این مورد وجود دارد. یعنی اگر نگرانی برای ایمنی شما یا دیگران وجود داشته باشد ممکن است باعث شود رواندرمانگر شما بیش از حد معمول با شما صادقانه رفتار کند و به شما رهنمود دهد.
معمولا به جای اینکه به شما بگوید چه کاری انجام دهید، درمانگر از شما سوالاتی می پرسد تا به شما کمک کند تا تعیین کنید که چه کاری و چرا می خواهید انجام دهید.
او افکار شما را بازتاب می دهد تا به شما کمک کند خودآگاه شوید و تصمیم گیری را برای شما تسهیل کند. روانشناس شما ممکن است شما را راهنمایی کند تا گزینه‌های دیگری را که تصور نمی‌کردید در نظر بگیرید یا در مورد پیامدهای مثبت، منفی انتخاب یک مسیر خاص فکر کنید.
اگر با یک درمانگر در یک بازه زمانی طولانی کار می کنید، درمانگر شما ممکن است بتواند تصمیمات قبلی و پیامدهای آنها را به شما یادآوری کند یا الگوهای تکراری را آشکار سازد. یکی دیگر از باورهای رایج اشتباه در مورد روانشناس این است که انتظار دریافت نصحیت و یا تصمیم گیری به جای شما را داشته باشید.
انتظار نداشته باشید که اولین روانشناس انتخاب نهایی شما باشد
گرچه رابطه درمانی منحصر به فرد است، اما با سایر روابط که شامل دو نفر می شود عوامل مشترکی نیز دارد.
شما به وضوح در مورد خود آگاه هستید و با خلق و خوی خاص و سبک شخصی، درک مشکلات فعال و ایده ای از اهداف خود برای درمان به مطب روانشناس می رسید. درمانگر شما متخصص روانشناسی است و سبک درمانی خاص خود و تجربه انواع درمان انجام شد با سن یا گروه های مختلف را داراست.
ممکن است با اولین درمانگری که می‌بینید همراه نشوید. یا ممکن است بیش از یک جلسه برای تصمیم گیری طول بکشد. ممکن است لازم باشد قبل از اینکه درمانگر مناسب را پیدا کنید، برای چندین جلسه به بیش از یک روانشناس مراجعه کنید.
یافتن بهترین روانشناس برای شما
بهترین تناسب برای افراد مختلف متفاوت است. اما سوالات زیر را به عنوان شروعی مفید برای ارزیابی توسط یک روانشناس در نظر بگیرید:
آیا روانشناس به سؤالات شما در مورد تشخیص ، طول درمان و سایر موارد پاسخ داده می دهد؟
از درمانگر احساس حرفه ای بودن (در مکالمه، در محیط مطب، در تشخیص گذاری و غیره) را دریافت می کند؟
روانشناس شما سوالات متفکرانه ای می پرسد؟
با توجه به هر گونه چالشی که در شروع روان درمانی برای شما وجود دارد، چقدر راحت با او صحبت می کنید؟
آیا سبک او را دوست دارید. از جمله میزان تعامل او با شما، استفاده از شوخ طبعی، توانایی درک کردن و پرداختن به وضعیت عاطفی شما در طول یک جلسه؟
برای کسب اطلاعات بیشتر، مقالات یا کتاب های بهترین روانشناس تهران یا سایر شهرهای ایران را مرور کنید. در نتیجه اطلاعات بیشتری در مورد آنچه از روان درمانی باید انتظار داشته باشید به دست آورید.
