بیش فعالی
برخی از افراد بسیار فعال هستند. اما وقتی زمان توقف و سکون فرا می رسد، آنها معمولاً می توانند ترمز کنند. بیش فعالی الزاما یک وضعیت پاتالوژیک نیست.
اما برخی افراد نمی توانند آرام باشند. در اکثر اوقات بی قرار هستند یا صحبت می کنند. در مورد بچه ها حتی بعد از اینکه به آنها تذکر داده می شود، می دوند یا به دستور العمل ها اعتراض می کنند. سطحانرژی آنها چیزی فراتر از فعالیت معمول است. روانشناسان این افراد را با اصطلاح تشخیصی بیش فعالی توصیف می کنند.
بیش فعالی چیست؟ بیش فعالی فعالیتی مداوم در زمان و مکان نا مناسب است. این ویژگی ثابت است و تفاوت بزرگ را با سایرین ایجاد می کند.
چه چیزی باعث این مشکل در افراد می شود؟ اولین چیزی که باید بدانید این است که بیش فعالی ناشی از عدم نظم و انضباط یا هوش نیست. تربیت بد فرزند نیز باعث آن نمی شود.
سن به ویژه در مورد بچه های خردسال یک عامل مهم است. زمان زیادی طول می کشد تا آنها مهارت های لازم را برای کنترل رفتار خود فراگیرند. بچه ها همه با یک سرعت رشد نمی کنند. ممکن است یک کودک در 4 سالگی خودکنترلی خوبی داشته باشد در حالی که این امر تا 6 سالگی برای کودک دیگر به طول انجامد.
اما مرحله ای از رشد وجود دارد که اکثر بچه ها در یک گروه سنی، توانایی مشابهی برای مدیریت سطح انرژی خود و عملکرد مناسب دارند. این زمانی است که مشخص می شود آیا یک کودک دارای مشکل است.
بررسی اجمالی
بیش فعالی حالتی از فعالیت غیرمعمول یا غیرعادی است. اغلب برای افرادی مانند معلمان، کارفرمایان و والدین مدیریت افراد بیش فعال دشوار است.
اگر با این مشکل روبرو هستید، ممکن است به دلیل وضعیت خود و نحوه واکنش افراد نسبت به آن اضطراب یا افسردگی را نیز تجربه کنید.
ویژگیهای مشترک بیش فعالی
حرکت مداوم
رفتار پرخاشگرانه
رفتار تکانشی
بی قراری
اگر در تلاش برای سکون یا تمرکز هستید، ممکن است در نتیجه این تلاش ها مشکلات دیگری ایجاد شود. به عنوان مثال ممکن است:
منجر به مشکلات در مدرسه یا محل کار شود.
تنش در روابط با دوستان و خانواده ایجاد شود. [برای دریافت یک مشاوره خانواده از طریق همین وب سایت می توانید نوبت خود را رزرو فرمائید.]
منجر به تصادف و جراحت شود.
خطر سوء مصرف الکل و مواد مخدر را افزایش دهد.
بیش فعالی اغلب علامت یک بیماری زمینه ای سلامت روانی یا جسمی است. یکی از شرایط اصلی مرتبط با بیش فعالی، اختلال بیش فعالی / نقص توجه (ADHD) است.
این اختلال (ADHD) باعث می شود بیش فعال / بی توجه و تکانشی شوید و معمولاً در سنین پایین تشخیص داده می شود. اگرچه برای برخی از افراد ممکن است در بزرگسال تشخیص داده شود.
این اختلال قابل درمان است. برای به دست آوردن بهترین نتایج ، تشخیص زودهنگام و درمان مهم است.
دلائل بیش فعالی
این مشکل می تواند دلایل متفاوتی داشته باشد. اما همانطور که گفته شد علت اصلی آن ADHD است. یک بیماری شایع که ناشی از تفاوت در نحوه رشد مغز است. در بیشتر افراد مبتلا به ADHD، فعالیت زیاد تا بزرگسالی دوام نمی آورد. اما برخی هرگز نیاز به حرکت مداوم را از دست نمی دهند.
بیش فعالی می تواند ناشی از مشکلات روانی یا جسمی باشد. به عنوان مثال مشکلانی که بر سیستم عصبی یا تیروئید شما تأثیر می گذارد ممکن است به ایجاد آن کمک کند.
شایع ترین علل عبارتند از:
ADHD
پرکاری تیروئید
مشکلات ساختار ی یا شیمی مغز
اختلالات سیستم عصبی
اختلالات روانی
استفاده از داروهای محرک مانند کوکائین یا مت آمفتامین (meth)
سایر علل
اختلال سلوک
بد تنظیمی هیجانی
داروها
چگونه بیش فعالی را تشخیص دهیم
کودکان مبتلا ممکن است در تمرکز در مدرسه نیز دچار مشکل شوند. آنها همچنین ممکن است رفتارهای تکانشی از خود نشان دهند. مانند:
خارج از نوبت صحبت کردن
زیاد صحبت کردن
ضربه زدن به سایر دانش آموزان
مشکل ماندن در صندلی خود
بزرگسالان مبتلا ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
محدوده توجه کوتاه
مشکل در تمرکز در محل کار
مشکل در به خاطر سپردن نام ها، اعداد یا اطلاعات روزمره
برای بیش فعالی به چه دکتری باید مراجعه کرد
در بسیاری از موارد، بزرگسالانی که بیش فعالی را تجربه می کنند در کودکی علائم آن را داشته اند. اگر شما یا فرزندتان در حال حاضر این مشکل را دارید، با بهترین روانشناس تهران یا شهر خود صحبت کنید.
روانشناس شما در مورد علائم، از جمله زمان شروع علائم ، سوال و ارزیابی انجام می دهد می کند. آنها در مورد تغییرات اخیر در سلامت کلی شما و سایر داروهایی که ممکن است مصرف کنید سوال خواهند کرد.
پاسخ به این سوالات به درمانگر شما در تعیین نوع بیش فعالی که تجربه می کنید کمک می کند. این به روانشناس کمک می کند تا متوجه شود که مشکل شما ناشی از یک بیماری جدید یا موجود یا عارضه جانبی دارو است.
همچنین ممکن است نمونه خون یا ادرار برای بررسی سطح هورمون لازم شود. عدم تعادل هورمون تیروئید ممکن است باعث بیش فعالی شود. مهم است که به منظور درمان موثر بیماری خود، تشخیص صحیح دریافت کنید.
آیا بیش فعالی درمان دارد
اگر روانشناس شما تصور کند که بیش فعالی ناشی از یک بیماری جسمانی زمینه ای است، ممکن است شما را به دکتر متخصص در آن زمینه ارجاع دهد.
بیش فعالی همچنین ممکن است به دلیل یک وضعیت سلامت روانی ایجاد شود. در این صورت، روانشناس ممکن است شما را به با یک ارزیابی جامع تر تحت درمان قرار دهد.
رواندرمانی
درمان شناختی رفتاری (CBT) و سایر رواندرمانی ها اغلب برای درمان بیش فعالی موثر گزارش شده اند.
هدف CBT تغییر الگوهای تفکر و رفتار شما است.
رواندرمانی شامل ارزیابی عمیق تر در مورد علائم شما می شود. درمانگر شما می تواند به شما در تدوین استراتژی هایی برای مقابله با فعالیت بیش از حد و کاهش اثرات آن کمک کند.
دارودرمانی
ممکن است برای کنترل علائم به دارو نیاز داشته باشید. این داروها ممکن است برای کودکان یا بزرگسالان تجویز شود. آنها در افراد مبتلا به ADHD تأثیر آرام بخشی و تسکین موقتی دارند.
داروهای مورد استفاده برای درمان عبارتند از:
دکسمتیل فنیدات (فوکالین)
دکستروآمفتامین و آمفتامین (Adderall)
دکستروآمفتامین (دگزدرین، دکستروستات)
لیزدکس آمفتامین (ویوانس)
متیل فنیدات (ریتالین)
در صورت استفاده نادرست از برخی از این داروها ممکن است وابستگی دارویی ایجاد شود. بنابراین قرص و دارو را با احتیاط مصرف کنید.
همچنین ممکن است روانشناس به شما توصیه کند که از محرک هایی که باعث ایجاد علائم می شوند اجتناب کنید. به عنوان مثال، ممکن است شما را تشویق کند که از کافئین و نیکوتین اجتناب کنید.
بی تفاوت نباشید
در صورت عدم درمان، این مشکل ممکن است در کار، تحصیل و روابط شخصی شما اختلال ایجاد کند. این مشکل ممکن است نشانه یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به درمان داشته باشد.
اگر مشکوک هستید که شما یا فرزندتان با این مشکل همراه هستید، با روانشناس خود مشورت کنید. بسته به علت زمینه ای، ممکن است دارو، رواندرمانی یا هر دو را توصیه کند. همچنین ممکن است روانشناس، شما را برای درمان موثرتر به یک متخصص دیگر ارجاع دهد.
روانشناس می تواند به شما در مدیریت علائم و محدود کردن اثرات آن بر زندگی شما کمک کند. بعد از مطالعه این مقاله ممکن است نیاز به مشاوره روانشناسی پیدا کرده باشید. برای دریافت نوبت می توانید از اطلاعات تماس در انتهای همین صفحه استفاده فرمائید.