آگورافوبیا

آگورافوبیا یک اختلال اضطرابی است که شامل ترس شدید و غیرمنطقی از ناتوانی در فرار از یک موقعیت دشوار یا شرم آور در صورت بروز علائم ترس یا سایر علائم ناتوان کننده می شود. این اختلال با اضطرابی مشخص می شود که باعث شود افراد از موقعیت هایی که ممکن است احساس وحشت، به دام افتادن و درماندگی می کنند اجتناب کنند. این می تواند به تنهایی یا در کنار مشکلات دیگری مانند حمله پانیک رخ دهد.

این ترس اغلب منجر به رفتارهای اجتنابی مداوم می‌شود، که در آن فرد شروع به دوری از مکان‌ها و موقعیت‌هایی می‌کند که می‌ترسند در آنها گیر بیافتند. خرید در یک مرکز خرید، سفر با هواپیما، یا صرفا بودن در یک منطقه شلوغ یا وسائل نقلیه عمومی از این قیل مکان ها می باشد.

به دلیل این رفتارهای اجتنابی، زندگی یک فرد مبتلا به آگورافوبیا می تواند بسیار محدود کننده و منزوی شود. آگورافوبیا می تواند زندگی شخصی و حرفه ای فرد را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. برای مثال، ترس‌های شدید و رفتارهای اجتنابی می‌تواند سفر برای کار یا ملاقات با خانواده و دوستان را برای فرد مبتلا به آگورافوبیا دشوار کند. حتی انجام کارهای کوچک، مانند رفتن به فروشگاه، می تواند بسیار دشوار شود. در صورتی که خانواده ها متاثر از این مشکل باشند بهتر است از یک مشاور خانواده نیز کمک دریافت کرد.

ترس و اجتناب می تواند آنقدر شدید شود که فرد مبتلا به گذرهراسی در خانه خود منزوی شود.

علائم

علائم آگورافوبیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ترس از ترک کردن خانه

هراس از فضاهای باز، پل ها یا مراکز خرید

ترس از فضاهای بسته یا ساختمان ها

وحشت از ترک خانه یا تنها ماندن در مکان های سربسته

ترس از دست دادن کنترل در یک مکان عمومی

هراس از مکان هایی که ممکن است فرار از آنها دشوار باشد

وحشت از حمل و نقل عمومی

این موقعیت‌ها تقریباً همیشه باعث ایجاد یک واکنش اضطرابی می‌شوند که با خطر واقعی ارائه ‌شده توسط موقعیت، تناسب ندارد.

حملات پانیک اغلب قبل از شروع آگورافوبیا است. هنگامی که فرد مجبور به تحمل یک موقعیت ترسناک می شود، ممکن است یک حمله پانیک را تجربه کند که علائمی زیر را داشته باشد:

درد قفسه سینه

انقباض عضلات

سرگیجه

احساس خفگی

احساس غیر واقعی بودن

حالت تهوع

بی حسی

ضربان قلب تند

تنگی نفس

تعریق

لرزیدن

چه چیزی باعث آگورافوبیا می شود؟

علت دقیق آگورافوبیا مشخص نیست. با این حال، عوامل متعددی وجود دارد که خطر ابتلا به آن را افزایش می دهد. این موارد شامل:

افسردگی

سایر فوبیاها یا هراس اجتماعی

نوع دیگری از اختلال اضطراب، مانند اختلال اضطراب فراگیر یا اختلال وسواس فکری عملی

سابقه سوء استفاده فیزیکی یا جنسی

مشکل سوء مصرف مواد

سابقه خانوادگی آگورافوبیا

آگورافوبیا نیز در زنان شایع تر از مردان است. معمولاً در بزرگسالی جوانی شروع می شود و میانگین سن شروع آن 20 سال است. با این حال، علائم این بیماری می تواند در هر سنی ظاهر شود.

آگورافوبیا چگونه تشخیص داده می شود؟

آگورافوبیا بر اساس علائم و نشانه ها تشخیص داده می شود. بهترین روانشناس تهران از شما در مورد علائم، از جمله زمان شروع و فراوانی آن می پرسد. آنها سوالات مربوط به سابقه سلامت و سابقه خانوادگی شما را نیز خواهند پرسید. همچنین ممکن است آزمایش هایی برای کمک به رد علل فیزیکی علائم شما انجام شود.

برای تشخیص آگورافوبیا، علائم شما باید معیارهای خاصی را داشته باشند که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM) ذکر شده است.

برای تشخیص آگورافوبیا باید در دو مورد از شرایط زیر احساس ترس یا اضطراب شدید کنید:

استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی مانند قطار یا اتوبوس

فضاهای باز، مانند فروشگاه یا پارکینگ

قرار گرفتن در فضاهای بسته، مانند آسانسور یا ماشین

حضور در یک جمعیت شلوغ

تنها بودن از خانه

معیارهای دیگری برای تشخیص اختلال هراس با آگورافوبیا وجود دارد. شما باید حملات ترس مکرر داشته باشید و حداقل یک حمله پانیک باید با موارد زیر همراه باشد:

ترس از حملات پانیک بیشتر

ترس از عواقب حملات پانیک، مانند حمله قلبی یا از دست دادن کنترل

تغییر در رفتار شما در نتیجه حملات پانیک

اگر علائم شما ناشی از بیماری دیگری باشد، آگورافوبیا برای شما تشخیص داده نخواهد شد. همچنین ترس نمی تواند ناشی از سوء مصرف مواد یا اختلال دیگری باشد.

آگورافوبیا چقدر شایع است

اگرچه بسیاری از مبتلایان به آگورافوبیا اختلال هراس نیز خواهند داشت، اما تشخیص آگورافوبیا بدون داشتن سابقه اختلال هراس نیز ممکن است. این مسئله مشخص کردن درصد دقیق شیوع را کمی دشوار می سازد. فرد مبتلا ممکن است از نوع دیگری از علائم اضطراب یا سایر مشکلات شدید جسمی مانند میگرن شدید رنج ببرد.

تقریباً یک سوم تا نیمی از افراد مبتلا به اختلال پانیک دچار آگورافوبیا می شوند. آگورافوبیای خفیف تقریباً در 0.9٪ از بزرگسالان یک کشور در هر سال اتفاق می افتد. این وضعیت معمولاً در بزرگسالی ایجاد می شود. با این حال، آگورافوبیا می تواند زودتر در نوجوانی ظاهر شود.

آگورافوبیا چگونه درمان می شود؟

درمان آگورافوبیا معمولاً شامل ترکیبی از روش‌های درمانی است: رواندرمانی و تغییر سبک زندگی.

یک درمانگر می تواند به شما کمک کند تا با ترس های خود مقابله کنید. با استفاده از درمان شناختی رفتاری (CBT)، روانشناس می‌تواند به شما کمک کند افکاری را که به درمان اضطراب شما کمک می کند را بشناسید. سپس راه هایی را برای واکنش موثرتر یاد خواهید گرفت.

با استفاده از تکنیک های آرام سازی و حساسیت زدایی، روانکاو شما ممکن است از شما بخواهد که یک موقعیت ترسناک را تصور کنید و احساسات خود را مدیریت کنید. در نهایت، می‌توانید در فعالیت‌هایی شرکت کنید که باعث ایجاد اضطراب می‌شوند و یاد می گیرید چگونه احساسات خود را مدیریت کنید. با گذشت زمان، درمان می تواند ذهن را آموزش دهد تا متفاوت فکر کند.

داروهایی به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) یا مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs) نیز وجود دارند. این داروها می توانند افسردگی و اختلالات اضطرابی را سرکوب کنند. اما بازگشت علائم و همچنین عوارض جانبی شایع است.

شما می توانید آگورافوبیا را با تغییرات سبک زندگی مدیریت کنید:

از الکل، مواد مخدر و کافئین (مثلاً قهوه، چای و نوشابه) اجتناب کنید.

از یک رژیم غذایی سالم و متعادل استفاده کنید.

به طور منظم فعالیت داشته باشید.

تمرینات تنفسی را یاد بگیرید.

پیشگیری از آگورافوبیا

هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از آگورافوبیا وجود ندارد. با این حال، هر چه بیشتر از موقعیت هایی که از آنها می ترسید اجتناب کنید، اضطراب نیز افزایش می یابد. اگر شروع به ترس خفیف در مورد رفتن به مکان‌های امن کردید، سعی کنید قبل از اینکه ترس شما مزمن شود، به یک روانشناس مراجعه کنید. ممکن است انجام این کار به تنهایی خیلی سخت باشد، از یکی از اعضای خانواده یا دوست خود بخواهید که با شما همراه شود و از یک روانشناس کمک بگیرید.

اگر دچار اضطراب یا حملات پانیک هستید، در اسرع وقت تحت درمان قرار بگیرید. برای جلوگیری از بدتر شدن علائم، زودتر کمک بگیرید. اگر صبر کنید، درمان ترس از مکان های شلوغ، مانند بسیاری دیگر از مشکلات سلامت روان، دشوارتر می شود.

چشم انداز (پیش آگهی) برای افراد مبتلا چیست؟

حدود یک سوم افراد مبتلا به آگورافوبیا بر این اختلال غلبه کرده و بدون علامت می شوند. نیمی دیگر یاد می گیرند که علائم خود را بهتر مدیریت کنند، اما هنوز کمی ترس و اضطراب دارند.

شما و عزیزانتان باید برای بهبودی از آگورافوبیا صبر داشته باشید. رواندرمانی های تحلیلی ممکن است تا یک سال طول زمان نیاز داشته باشد.

درمان های کوتاه مدت ممکن است شامل برخی حساسیت زدایی سیستماتیک باشد که در آن فرد به تدریج با شرایط اجتناب شده با حمایت و راهنمایی درمانگر خود مواجه می شود. برخی تحقیقات نشان داده اند که ادغام مواجهه درمانی با درمان روان پویشی در اختلال هراس یا آگورافوبیا مفید بوده است.