روانشناس بالینی

روانشناس بالینی یک متخصص روانشناسی با آموزش های بسیار تخصصی در زمینه تشخیص و درمان روانشناختی بیماری های روانشناختی، رفتاری و عاطفی است. با یک نگاه اجمالی به فعالیت های روانشناس بالینی می توان متوجه شد که این گرایش از روانشناسی بیشتر با اختلالات مبتنی بر dsm سروکار دارد.

روانشناس بالینی کیست

روانشناسان بالینی برای درمان بیماری های روانشناختی دارو تجویز نمی کنند، مگر در تعداد معدودی از ایالت های آمریکا که این اختیار را دارند. با این وجود دارودرمانی جزء اولویت های اول روانشناسان بخصوص در ایران نیست. بهترین روانشناس تهران یا سایر شهرها بر اراده آزاد و حق انتخاب مراجعین خود متمرکز هستند. او از تکنیک‌های روان‌شناختی که غالبا درمان شناختی- رفتاری (CBT) را شامل می شود استفاده می‌کند.

روانشناسان بالینی معمولاً قبل از اینکه بتوانند بیماران را ببینند و از این تکنیک ها استفاده کنند، باید مدرک دکترا (Ph.D. یا Psy.D.) را در روانشناسی بالینی بگذرانند. با این حال، در برخی کشورها، مدرک کارشناسی ارشد کفایت می کند. در ایران، فعالیت های حرفه ای روانشناسان بالینی توسط سازمان نظام روانشناسی تنظیم و نظارت می شود.

علاوه بر ارائه روان ‌درمانی، یک روانشناس ارزیابی، سنجش یا مطالعات پژوهشی روانشناختی را در قالب مقالات یا کتاب انجام می دهند یا ممکن است به فعالیت های آموزشی بپردازند.

پروانه اشتغال و مجوز فعالیت

برای اشتغال در زمینه روانشناسی بالینی همانند برخی دیگر از گرایش های روانشناسی پیش نیازهای مختلفی از جمله گذارندن طرح، دستیاری تحت نظارت و سپری کردن دوره های آموزشی نیاز است. علاوه بر این هیئت روانشناسی بالینی آمریکا (ABCP) سرتیفیکیشن بردی را برای روانشناسان بالینی ارائه می دهد که شامل شایستگی های اساسی برای روان درمانی، آموزش یا انجام تحقیق می شود. این شایستگی ها عبارتند از:

آگاهی از اصول اخلاقی و قانونی و بکارگیری مؤثر آنها

ایجاد روابط مؤثر با دیگران، از جمله مراجعین، همکاران روانشناس و عموم

مداوم خود ارزیابی و تلاش برای بهبود روش های درمانی

منصف بودن، محترمانه بودن، ارتباط واضح و توانایی مدیریت با شرایط بالقوه دشوار با درک و دیپلماسی

همگام شدن با آخرین تحقیقات و شناسایی اینکه چگونه می توان عملکرد بالینی را بهبود بخشید

داشتن نگرش، ارزش و رفتار حرفه ای که در تعامل با دیگران آشکار می شود

حساس بودن به تفاوت های فردی و فرهنگی و درک اینکه چگونه این عوامل بر شخصیت و نحوه تفکر تأثیر می گذارد

مهارت داشتن در همکاری با درمانگران سایر رشته ها و سازمان های مختلف

مهارت های خاص روانشناسان بالینی

روانشناسان بالینی دارای مجموعه ای از مهارت های خاص هستند که در کار خود به کار می گیرند، از جمله:

انجام تحقیق و جمع آوری داده ها برای افزایش درک روانشناسی بالینی

مشاوره با سایر متخصصان رفتاری و بهداشتی و سازمان ها در مورد خشونت، خودکشی و مشکلات های روانی شدید

داشتن دانش گسترده در مورد بیماری های روانی و نحوه تشخیص و درمان آنها

درک گستره وسیع مسائل مرتبط با سلامت روان و چگونگی بروز آنها در هر سنی

روانشناس در مقابل روانپزشک

بزرگترین تفاوت بین یک روانشناس و یک روانپزشک این است که یک روانپزشک یک پزشک (MD) است که می تواند داروها را تجویز کند، در حالی که بیشتر روانشناسان نیستند و معمولاً نمی توانند دارو تجویز کنند.

در حالی که ممکن است یک پزشک بعد از سپری کردن دوره پزشکی خود در مقطع دکتری تخصصی (PhD) روانشناسی تحصیل و در این زمینه فعالیت کند. بسیاری از این درمانگران با توجه به عوارض جانبی داروها و موقتی بودن تاثیر اکثر آنها به روان درمانی گرایش داشته اند. روانشناسان معمولاً پس از 12 سال تحصیل و اتمام مقطع دکتری دوره کارآموزی خود را انجام می دهند.

آیا باید به روانشناس بالینی مراجعه کرد یا روانپزشک؟

یک تفاوت عمده بین این دو رویکرد این است که در حالی که یک روانشناس معمولاً افکار، رفتار و خاطرات شما را بررسی می کند، یک روانپزشک به احتمال زیاد ابتدا به عوامل بیولوژیکی پشت مشکلات سلامت روان شما نگاه می کند.

در برخی موارد فرد مشکلات و شرایط روانشناختی شدیدی دارد و منابع و شبکه حمایتی کافی نی ندارد. این افراد نیاز به کنترل بیرونی بیماری و رفتارهای خود دارند. دارودرمانی در این شرایط یک انتخاب و یا بهتر است بگوییم تنها انتخاب ممکن است. این قبیل افراد با گزینه زنده ماندن روبرو هستند. عوارض جانبی داروها خیلی مواقع مسبب سایر مشلات جسمی نیز می شوند. علاوه براین داروها فرد را منفعل و مصرف کننده می کند و به او درباره شکل گیری مشکل و حل آن چیزی یاد نمی دهد. به عبارتی یادگیری در حداقل خود قرار دارد.

روانشناس بالینی به چه معناست

روانشناس بالینی به معنی کار با افراد مبتلا به طیف گسترده ای از بیماری ها، شرایط و اختلالات روانشناسی است. این موارد عبارتند از:

اضطراب

افسردگی

بیماری روانی جدی و پایدار

سازگاری با بیماری جسمی

اختلالات عصبی

رفتارهای اعتیاد آور

اختلالات رشدی و رفتاری دوران کودکی

مشکلات روابط شخصی و خانوادگی

روانشناسی بالینی شامل تعامل و دریافت ارجاع از طیف وسیعی از درمانگران دیگر است. اکثر روانشناسان بالینی در بخش بهداشت و مراقبت های اجتماعی کار می کنند، اما برخی به صورت خصوصی و در مطب شخصی کار می کنند.

برای ارزیابی مراجع، یک روانشناس بالینی ممکن است ارزیابی را با استفاده از روش‌های مختلفی انجام دهد، از جمله:

تست های روان سنجی

مصاحبه ها

مشاهده مستقیم رفتار

ارزیابی ممکن است به درمان روانشناختی منجر شود. بخش مهمی از نقش روانشناس بالینی ارائه مشاوره، روان درمانی و نظارت فرد درگیر در درمان است.

مهارت های مورد نیاز روانشناس بالینی

مهارت های ضروری مورد نیاز برای روانشناس بالینی عبارتند از:

مهارت های بین فردی خوب

یک ذهن پرسشگر

علاقه به تمام جنبه های ذهنی و رفتاری انسان

علاقه  به مردم و کمک به آنها برای غلبه بر مشکلات شخصی

بلوغ و عینیت

انعطاف پذیری خوب برای آموزش دیدن

تفاوت بین روانشناسی بالینی و روانشناسی مشاوره

طبق نظرسنجی بنیاد ملی علوم، در سال 2017، سی و پنج میلیون نفر در ایالات متحده دارای مدرک لیسانس روانشناسی بودند. از میان این افراد، 14 درصد در این رشته تحصیلات تکمیلی را دنبال کرده اند.

در بسیاری از موارد، این متخصصان سلامت روان اغلب در بیمارستان‌ها، دانشگاه‌ها، مراکز سلامتی، مطب‌های خصوصی یا حتی مدارس کار می‌کنند و بر اساس دانش و مهارت‌هایی که در راستای دستیابی به مدرک خود به دست آورده اند، از سلامت روان دیگران مراقبت می ‌کنند. در حالی که روانشناس ممکن است براساس نظریه های مشابه کار کنند، اما تفاوت های جزئی بین این گرایش های روانشناسی وجود دارد.

تفاوت چیست؟

در حالی که روانشناسان بالینی و روانشناسان مشاوره در حوزه های تمرکزشان مشابه هستند، اما کمی تفاوت دارند. تفاوت کلیدی بین روانشناسی بالینی و مشاوره، آسیب شناسی روانی و مطالعه اختلالات روانی است. با این حال، روانشناسان مشاور نیز به بیماران یا مراجعان کمک می کنند تا استرس های عاطفی، اجتماعی و فیزیکی را در زندگی خود برطرف کنند.

در نهایت، روانشناسان بالینی و مشاوره بیشتر از اینکه با هم تفاوت داشته باشند، اشتراکات دارند.

روانشناسان مشتاق، چه در مطالعات بالینی یا مشاوره، یک مولفه کلیدی مشترک دارند: آنها می خواهند به مردم کمک کنند.

اینها دانشمندانی هستند که اساساً مشتاق درک ذهن هایی هستند که دنیای ما را می سازند و می کوشند در رسیدگی به رفتارهای مشکل ساز کمک کنند. از نظر مهارتهای نرم مورد نیاز برای این حرفه، اینها افراد بصیرتی هستند که می توانند خود را در موقعیت های استرس زا مدیریت کنند، به خوبی سازگار شوند و بر اساس اطلاعات علمی و مواردی که مطالعه کرده اند، رفتارها را پیش بینی کنند.

بسیاری از دانش جویان در طول برنامه‌های کارشناسی خود این مهارت‌ها را لمس می‌کنند، اما این ویژگی‌ها در طول یک برنامه تحصیلات تکمیلی اصلاح ، آزمایش و پیشرفته می‌شوند. برای دانشجویان روانشناسی بالینی، این معمولاً به معنای کار با افرادی است که به دلیل بیماری روانی جدی زندگی آنها به چالش کشیده شده.

روانشناسی بالینی چیست؟

کار یک روانشناس بالینی با مبتنی بر داده های علمی قرن اخیر است. این رشته به عنوان یک تلاش پس از جنگ جهانی دوم برای درمان اختلال استرس پس از سانحه در سربازان آغاز شد و این رشته را به حرفه ای تبدیل کرد که به طور گسترده بر بیماری های روانی متمرکز است. بیماری هایی از اختلالات افسردگی اساسی گرفته تا اسکیزوفرنی. به طور قابل توجهی، این دوره زمانی شاهد حرکت روانشناسان به سمت مطب خصوصی و محیط های بالینی بودیم.

کار روانشناسان ریشه در روانکاوی، روان درمانی انسان گرایانه و درمان شناختی رفتاری دارد.روانشناسی بالینی بیشتر متمرکز بر رفتار درمانی شناختی است.  آنها در درجه به انعطاف پذیری شناختی افرادی که با آنها ملاقات می کنند دقت می کنندد می کنند. نه روانشناسان بالینی و نه روانشناسان مشاور دارو تجویز نمی کنند. آنها در کلینیک یا در مطب خصوصی کار می کنند. برخی از آنها در مراکز مشاوره در زمینه مددکاری اجتماعی کار خواهند کرد. ممکن است به یک روانشناس خوب در شمال تهران نیاز داشته باشید. برای دریافت نوبت از دکتر رامین علوی نژاد از طریق اطلاعات مندرج در همین سایت می توانید اقدام بفرمائید.

مشاوره چیست؟

روانشناسان مشاوره اغلب با افراد دارای ثبات روانی کار می کنند که به دنبال کاهش عوامل استرس زا یا حل مشکلات زندگی خود هستند:

اضطراب های اجتماعی

فشارهای عاطفی

ناتوانی در خواب و موارد دیگر.

این موارد ممکن است به زندگی کاری، پویایی خانواده، درد مزمن، اختلالات اجباری، روابط عاشقانه یا سوء مصرف مواد مرتبط باشد. هدف این است که مهارت های مقابله ای را برای آنها فراهم کنیم.

مشاوران تمایل دارند در فراین مشاوره خانواده خود کلی نگرتر عمل کنند. آنها در کنار سایر رویکردهای درمانی بیشتر از نظریه های بین فردی استفاده می کنند. از آنجایی که مشاوره می تواند طیف وسیعی از افراد و مشکلات را مورد هدف قرار دهد، تعدا زیادی از افراد برای حل مشکلات زندگی مشترک یا مشاوره ازدواج به آن مراجعه می کنند.