adhd در بزرگسالان

اختلال نقص توجه/ بیش فعالی بزرگسالان (ADHD) یک اختلال روانشناختی است که شامل ترکیبی از مشکلات پایدار مانند مشکل در توجه، بیش فعالی و رفتار تکانشی می باشد. بنابراین ADHD در بزرگسالان می تواند روابط ناپایدار، عملکرد ضعیف در کار یا مدرسه، اعتماد به نفس پایین و مشکلات دیگر را ایجاد کند.

اگرچه به این مشکل آن ADHD بزرگسالان گفته می شود، اما علائم در اوایل کودکی شروع می شود و در برخی افراد تا بزرگسالی ادامه می یابد. در برخی موارد، ADHD تا زمانی که فرد بالغ نشده است شناسایی یا تشخیص داده نمی شود. علائم ADHD بزرگسالان ممکن است به اندازه علائم ADHD در کودکان واضح نباشد. در بزرگسالان، بیش فعالی ممکن است کاهش یابد، اما مبارزه با تکانشگری، بی قراری و مشکل در توجه ممکن است ادامه یابد.

درمان ADHD بزرگسالان مشابه درمان ADHD دوران کودکی است. درمان ADHD بزرگسالان شامل داروها، مشاوره روانشناسی (روان درمانی) و درمان هر گونه بیماری روانی دیگری است که همراه با ADHD رخ می دهد.

علائم

برخی از افراد مبتلا به ADHD با افزایش سن علائم کمتری دارند، اما برخی از بزرگسالان همچنان علائم عمده ای دارند که در عملکرد روزانه اختلال ایجاد می کند. در بزرگسالان، ویژگی های اصلی ADHD ممکن است شامل نقص در توجه، تکانشگری و بی قراری باشد. علائم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشند.

بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD از ابتلا به آن آگاه نیستند. آنها فقط احساس می کنند که کارهای روزمره می تواند یک چالش باشد. به عبارتی ADHD در بزرگسالان ممکن است تمرکز و اولویت بندی را مشکل ساز کند و منجر به از دست دادن ضرب الاجل ها و فراموشی جلسات یا برنامه های اجتماعی شود. ناتوانی در کنترل تکانه ها می تواند از بی حوصلگی در صف انتظار یا رانندگی در ترافیک گرفته تا نوسانات خلقی و طغیان خشم متغیر باشد.

علائم ADHD بزرگسالان

تکانشگری

بی نظمی و اولویت بندی مشکلات

مهارت های مدیریت زمان ضعیف است.

مشکلات تمرکز روی یک کار

مشکل در انجام دادن چند وظیفه

فعالیت بیش از حد یا بی قراری

برنامه ریزی ضعیف

تحمل ناامیدی کم

نوسانات خلقی مکرر

مشکل در پیگیری و تکمیل وظایف

تند خویی

مشکل در مقابله با استرس

نقص توجه و بیش فعالی معمولی چیست و ADHD چیست؟

تقریباً هر فردی در مقطعی از زندگی خود علائمی مشابه ADHD دارد. اگر مشکلات شما اخیراً بوده یا فقط گاهی اوقات در گذشته رخ داده است، احتمالاً ADHD ندارید. نقص توجه بیش فعالی تنها زمانی تشخیص داده می شود که علائم آنقدر شدید باشد که باعث ایجاد مشکلات مداوم در بیش از یک بخش از زندگی شما شود. این علائم پایدار و مخرب را می توان در اوایل دوران کودکی ردیابی کرد.

تشخیص ADHD در بزرگسالان می تواند دشوار باشد زیرا برخی از علائم آن مشابه علائم ناشی از سایر مشکلات مانند اضطراب یا اختلالات خلقی است. همچنین بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD حداقل یک بیماری روانی دیگر مانند افسردگی یا اضطراب نیز دارند.

مشکلات حاصل از ADHD

اضطراب

بی حوصلگی مزمن

فراموشی مزمن

افسردگی

مشکل در تمرکز هنگام مطالعه

مشکل در کنترل خشم

مشکلات بین فردی در محل کار

تکانشگری

عزت نفس پایین

اهمال کاری

مشکلات رابطه

سوء مصرف مواد یا اعتیاد

انگیزه کم

این مشکلات ممکن است تأثیر زیادی رو شما بگذارند یا برعکس زیاد شما را آزار ندهد. اما آنها می توانند بسته به موقعیت های شما همیشه مشکل ساز باشند.

هیچ دو نفر مبتلا به ADHD دقیقاً شبیه هم نیستند. اگر ADHD دارید، اما در عیت حال به کاری که انجام می دهید علاقه مند یا هیجان زده هستید، ممکن است بتوانید تمرکز کنید. اما برخی از افراد مبتلا به ADHD تحت هر شرایطی در تمرکز مشکل دارند. برخی افراد به دنبال تحریک هستند، اما برخی دیگر از آن اجتناب می کنند. به علاوه، برخی از افراد مبتلا به ADHD می توانند گوشه گیر و ضد اجتماعی باشند. دیگران می توانند بسیار اجتماعی باشند و از یک رابطه به رابطه دیگر بروند.

مشکلات تحصیلی

بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است موارد زیر را تجربه کرده باشند:

سابقه عدم موفقیت در مدرسه

مشکلات بین فردی در محیط تحصیلی

لزوم تکرار یک درس یا دوره تحصیلی

ترک تحصیل

مشکلات در محل کار

بزرگسالان مبتلا به ADHD بیشتر احتمال دارد:

شغل خود را زیاد تغییر دهند و کارکرد ضعیفی داشته باشند.

کمتر از شغل خود راضی باشند و موفقیت های کمتری در کار داشته باشند.

مشکلات در زندگی

بزرگسالان مبتلا به ADHD بیشتر احتمال دارد که:

رانندگی بدون بازداری داشته باشند ، گواهینامه آنها به حالت تعلیق درآید یا تصادفات بیشتری داشته باشند.

سیگار کشیدن را تجربه کنند.

از الکل یا مواد مخدر استفاده کنند

درآمد کمتری داشته باشید

مشکلات روانشناسی مانند افسردگی یا اضطراب داشته باشند.

مشکلات رابطه

بزرگسالان مبتلا به ADHD بیشتر احتمال دارد که:

مشکلات زناشویی را تجربه کنند

از هم جدا شوند و طلاق بگیرند

چند ازدواج داشته باشند. این موارد بخصوص در مشاوره ازدواج مورد توجه قرار می گیرند.

چه زمانی باید به روانشناس مراجعه کرد

اگر هر یک از علائم ذکر شده در بالا به طور مداوم زندگی شما را مختل می کند، با یک روانشناس خوب در تهران یا شهر خود در مورد اینکه آیا ممکن است ADHD داشته باشید یا خیر صحبت کنید.

انواع مختلف متخصصان روانشناسی ممکن است ADHD را تشخیص داده و بر درمان آن نظارت کنند. به دنبال درمانگری باشید که در زمینه روانشناسی بزرگسالان مبتلا به ADHD آموزش و تجربه داشته باشد.

علل

در حالی که علت دقیق ADHD مشخص نیست، تلاش های تحقیقاتی ادامه دارد. عواملی که ممکن است در ایجاد ADHD دخیل باشند عبارتند از:

ژنتیک. ADHD می تواند در خانواده ها ایجاد شود، و مطالعات نشان می دهد که ژن ها ممکن است نقش داشته باشند.

محیط. برخی از عوامل محیطی نیز ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهند، مانند قرار گرفتن در معرض سرب در کودکی.

مشکلات در طول رشد. مشکلات سیستم عصبی مرکزی در لحظات کلیدی رشد ممکن است نقش جدی داشته باشد.

عوامل خطرساز

خطر ADHD ممکن است افزایش یابد اگر:

شما دارای خویشاوندان خونی، مانند والدین یا خواهر و برادر مبتلا به ADHD یا سایر اختلالات سلامت روان باشید.

مادر شما در دوران بارداری سیگار، الکل یا مواد مخدر مصرف کرده است.

به عنوان یک کودک، شما در معرض سموم محیطی قرار گرفتید. مانند سرب، که عمدتاً در رنگ و لوله‌های ساختمان‌های قدیمی ‌تر یافت می‌شود.

عوارض

ابتلا به ADHD می تواند زندگی را برای شما سخت کند. ADHD با موارد زیر مرتبط است:

عملکرد ضعیف مدرسه یا کار

بیکاری

مشکلات مالی

مشکل با قانون

سوء استفاده از الکل یا مواد دیگر

تصادفات مکرر اتومبیل یا حوادث دیگر

روابط ناپایدار

سلامت جسمی و روحی ضعیف

تصویر ضعیف از خود

اقدام به خودکشی

مشکلات همزمان

گاهی اوقات ADHD مشکلات روانی یا رشدی دیگری ایجاد نمی کند. اختلالات دیگر اغلب همراه با ADHD رخ می دهند و درمان را چالش برانگیزتر می کنند. این موارد شامل:

اختلالات خلقی. بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD نیز افسردگی، اختلال دوقطبی یا اختلال خلقی دیگری دارند. در حالی که مشکلات خلقی لزوماً مستقیماً به دلیل ADHD نیست، الگوی مکرر شکست و ناامیدی ناشی از ADHD می تواند افسردگی را بدتر کند.

اختلالات اضطرابی. اختلالات اضطرابی اغلب در بزرگسالان مبتلا به ADHD رخ می دهد. اختلالات اضطرابی ممکن است باعث نگرانی شدید، عصبی بودن و سایر علائم شود. اضطراب می تواند با چالش ها و مشکلات ناشی از ADHD بدتر شود.

سایر اختلالات روانشناختی. بزرگسالان مبتلا به ADHD در معرض خطر ابتلا به سایر اختلالات مانند اختلالات شخصیت، اختلال جامعه ستیزی و اختلالات مصرف مواد هستند.

ناتوانی های یادگیری. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است در آزمون های تحصیلی امتیاز کمتری نسبت به سن، هوش و تحصیلات خود داشته باشند. اختلالات یادگیری می تواند شامل مشکلات در درک و برقراری ارتباط نیز باشد.

ADHD بزرگسالان چگونه درمان می شود؟

برنامه های درمانی می تواند شامل روان درمانی، دارودرمانی، آموزش یا یادگیری بیشتر در مورد ADHD و دریافت حمایت خانواده باشد.

این موارد با هم می توانند به شما کمک کنند تا راه های جدیدی برای انجام کارهایی پیدا کنید که می توانند زندگی روزمره را آسان تر کنند. این می تواند باعث شود به طور کلی احساس بهتری داشته باشید و نسبت به خودتان نیز احساس بهتری پیدا کنید.

اطمینان از اینکه به طور کامل توسط روانشناس معاینه می شوید مهم است. این به این دلیل است که افراد مبتلا به ADHD اغلب با مشکلات دیگری نیز روبرو هستند. همچنین ممکن است دچار ناتوانی یادگیری، اضطراب یا اختلال خلقی ، اختلال وسواس فکری یا وابستگی به مواد مخدر یا الکل باشید. آگاهی از کل تصویر می تواند اطمینان ایجاد کند که بهترین برنامه را برای خود دریافت می کنید.

درمان های رفتاری

ممکن است بخواهید در مورد برنامه درمانی خود بیشتر بدانید. در کنار روان درمانی های تحلیلی بلند مدت مثل روانکاوی یا روان درمانی های کوتاه مدت تر مثل روانپویشی سایر رویکردهای درمانی نیز موثر هستند. برخی از این موارد شامل:

درمان شناختی و رفتاری. می تواند به مدیریت رفتار و اصلاح افکار کمک کند.

مدیریت استرس. این تکنیک ها در کنار سایر رویکردهای روان درمانی مورد استفاده قرار می گیرند.

مشاوره خانواده. این نوع مشاوره می تواند به شما و عزیزانتان کمک کند تا ADHD را بهتر درک کنید. همچنین می‌تواند به همه شما کمک کند تا راه‌هایی برای کاهش تأثیر آن بر زندگی پیدا کنید.

داروهایی برای درمان ADHD بزرگسالان

برای بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب داروهای محرک تجویز می شوند. مطالعات نشان می‌دهد که حدود دو سوم بزرگسالان مبتلا به ADHD که این داروها را مصرف می‌کنند، بهبود زیادی در علائم خود ندارند.

نمونه هایی از داروهای محرک عبارتند از:

دکس متیل فنیدات (فوکالین)

دکستروآمفتامین (دکسدرین)

آمفتامین/دکستروآمفتامین (Adderall، Adderall XR)

لیسدگزامفتامین (ویوانس)

متیل فنیدات (کنسرتا، دیترانا، متادیت، متیلین، ریتالین، کویلیوانت ایکس آر)

محرک ها همیشه ایده آل نیستند. چرا؟ آنها می توانند:

اعتیاد آور باشند

محرک ها مواد کنترل نشده ای هستند. یعنی می توان از آنها سوء استفاده کرد. برخی مواقع ADHD در بزرگسالان همراهه با مشکلات سوء مصرف داروها می باشد.

تاثیر موقت

انواع محرک های کوتاه اثر هستند و تاثر آنها به سرعت از بین می روند. از آنجایی که افراد مبتلا به ADHD ممکن است با یادگیری مشکل داشته باشند، مصرق قرص های محرک می تواند بیشتر فرایند یادگیری را به تعویق بیاندازد.

بازگشت مشکلات

اگر مردم تصمیم بگیرند که مصرف آنها را در قطع کنند، تمرکز آنها برای انجام کارهای خانه، پرداخت قبوض، کمک به کودکان در انجام تکالیف یا رانندگی دوباره مشکل خواهد شد. همچنین ممکن است وسوسه شوند که از الکل یا چیزهای دیگر “برای آرام شدن” استفاده کنند. ممکن است به یک روانشناس خوب در شمال تهران نیاز داشته باشید. برای دریافت نوبت از دکتر رامین علوی نژاد از طریق اطلاعات مندرج در همین سایت می توانید اقدام بفرمائید.